Η "βουβαμάρα", η αλλαγή σκηνικού ενδιαφέροντος για να μείνει στο σκοτάδι το δάσος, το πανηγύρι των τρελών που ζει το μπάσκετ με υπογραφή της ίδιας της κυβέρνησης, δεν ξαφνιάζει κανέναν. Τελείωσε το πρωτάθλημα μπάσκετ. Το έσπρωχναν οι πάντες προς συγκεκριμένη κατεύθυνση και δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός πως κατάφεραν να πετύχουν το σκοπό τους. Μέσα απ' το "πανηγύρι των τρελών" που βιώσαμε και δυστυχώς δεν μας δόθηκε ποτέ η εντύπωση πως βιώνουμε κάτι πρωτόγνωρο. Αντίθετα, αισθανθήκαμε ότι μπροστά μας διαπράττεται κάτι που πάντα αηδίαζε και θα αηδιάζει. Μην εστιάζετε στο μπάσκετ, θέλει γενίκευση το πράγμα. Είναι ο Ολυμπιακός, απλά διαφέρουν τα τμήματα. Ο τρόπος συνήθως παραμένει ίδιος. Κι αν υπάρξουν φωτεινές εξαιρέσει, μνημονεύονται για χρόνια. Η μεγαλύτερη απόδειξη μιας κατάστασης που έχει παγιωθεί στον αθλητισμό, είναι η ανάγκη που αισθάνθηκαν όλοι να λένε για το ποδόσφαιρο πως "το πήραν δίκαια, το άξιζαν". Η αναφορά θα ήταν περιττή...