Η εθνική πέταξε έξω την Ισπανία κι εμείς ζήσαμε να το δούμε κι αυτό και να το λέμε. Γράφει ο Χρήστος Σταθόπουλος. Η Ελλάδα δεν είναι χώρα που μετράει τίτλους. Είναι χώρα που μετράει στιγμές. Και η χθεσινή νύχτα ήταν μία από εκείνες που καταγράφονται δίπλα στις χρυσές σελίδες του 1987, του 2005, του 2006. Όχι γιατί σηκώσαμε τρόπαιο, αλλά γιατί είδαμε ξανά μια ομάδα που παίζει με το δόντι σφιγμένο, με ιδρώτα που μυρίζει Ελλάδα. Η Ισπανία ήρθε με το βάρος της σχολής της, αλλά εμείς μπήκαμε με καρδιά. Και το παρκέ θύμισε ότι οι μπασκετικές μάχες δεν κερδίζονται πάντα από την ιστορία και τη φανέλα, αλλά από το φρόνημα και το "θέλω". "Η εθνική είναι ο καθρέφτης μας", έλεγε κάποτε ένας σοφός. Χθες το βράδυ, στον καθρέφτη είδαμε πρόσωπα αποφασισμένα, όχι σκυφτά. Κι αυτό από μόνο του είναι νίκη μεγαλύτερη από ένα φύλλο στατιστικής. Ζήσαμε να το δούμε και να το λέμε: αποκλείσαμε την Ισπανία, την πρωταθλήτρια Ευρώπης, μετά από 12 ολόκληρα...