Ο Βασίλης Βέργης αναλύει γιατί η περσινή επιτυχία Παναθηναϊκού και Αταμάν δημιουργεί φέτος δυσκολότερες συνθήκες για τους προπονητές του Ολυμπιακού και της Φενέρ. Ουδείς πηγαίνει σε ένα F4 για τη... χαρά του αθλήματος. Όλοι θέλουν να σηκώσουν την κούπα. Ο "πανηγυρισμός της συμμετοχής" και τα στατιστικά (του) μοιάζουν -και είναι- παρηγοριά στον άρρωστο. Ναι, ωραίο είναι να μετράς πχ 15 παρουσίες σε 20 χρόνια F4, αλλά εάν σηκώνεις διαρκώς... μόνο κούπα του καφέ ταμπέλα "λούζερ" θα σου κολλήσουν, δεν θα πουν "μπράβο στα παιδιά που ξαναπήγαν". Με δυο λόγια και οι 4 ομάδες και οι 4 προπονητές που θα βρεθούν στο Άμπου Ντάμπι θέλουν να ΝΙΚΗΣΟΥΝ. Γι' αυτό πάλεψαν όλη τη σεζόν, γι αυτό πήραν -και διατήρησαν στα play off- το πλεονέκτημα έδρας, γι αυτό ταξιδεύουν μακριά από την Ευρώπη. Όχι για να δουν τα αξιοθέατα της πρωτεύουσας των ΗΑΕ. Από εκεί και πέρα, όμως, ο βαθμός πίεσης δεν είναι ίδιος για όλους. Εξηγούμαι: - Ο πρώτος ημιτελικός είναι...