Γεννήθηκα στην Αθήνα και το πρώτο μου σπίτι ήταν στην οδό Σπευσίππου. Η οικογένειά μου ήταν αστικής προελεύσεως, με πατέρα, παππού και προπάππου δικηγόρο. Είμαι παιδί της Κατοχής, αλλά δεν μπορώ να πω ότι έζησα τις κακουχίες που βίωσαν οι περισσότεροι Έλληνες, δεν πείνασα. Από τα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι ότι ήμουν πολύ προστατευμένος, με τη μητέρα μου να περπατάει δεκάδες χιλιόμετρα για να μου φέρει να φάω από διάφορους προμηθευτές που είχε ακόμα και στον μακρινό Ασπρόπυργο. Η Κατοχή είχε σκεπάσει τα πάντα με έναν γκρίζο μανδύα. Φόβος και σιωπή στους δρόμους. Θυμάμαι τον πατέρα μου με χακί αλλά και τους Γερμανούς να παρελαύνουν στη Βασιλίσσης Σοφίας. Πώς να ξεχάσω τους βομβαρδισμούς του '40, που τους άκουγα σε ένα υπόγειο που είχε μετασκευάσει σε καταφύγιο ο παππούς μου, με τον οποίο ζούσαμε μαζί. Αλλά και το γεγονός ότι οι γονείς μου χώρισαν λίγες μέρες πριν ξεσπάσει ο πόλεμος. • Ο πατέρας μου υπήρξε δικηγόρος του Νίκου...