Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 ο νεαρός ανθρωπολόγος-γλωσσολόγος Don Kulick φτάνει στο Γκάπουν, ένα δυσπρόσιτο μικρό χωριό διακοσίων ανθρώπων στη βορειοανατολική Παπούα Νέα Γουινέα, στη μέση του τροπικού δάσους, έχοντας ακούσει ότι η γλώσσα που μιλούν οι κάτοικοί του, τα τάγιαπ, σβήνει. Αυτή η πρώτη επαφή με τον απομονωμένο μικρόκοσμο του Γκάπουν κράτησε εντέλει τρεις δεκαετίες, και σ' αυτό το βιβλίο ο Kulick αποτυπώνει το χρονικό της έρευνάς του και της έντονα βιωματικής του εμπλοκής στη ζωή του χωριού και της βαθιά συναισθηματικής σύνδεσής του με τους ανθρώπους του. Η γλώσσα είναι οι ομιλητές της· δεν υφίσταται ως αυτόνομη οντότητα. Για να τη μελετήσει κανείς πρέπει να εξοικειωθεί με την κουλτούρα και την καθημερινή τους ζωή: πώς μιλούν στα παιδιά τους, πώς τα συνετίζουν, πώς ερωτοτροπούν, πώς βρίζουν ο ένας τον άλλο, πώς λατρεύουν τον θεό τους, τι τρώνε και πώς επιβιώνουν. Το βιβλίο περιγράφει αυτό τον μικρόκοσμο και το γλωσσικό...