Εικοσιπέντε σύντομες ιστορίες, εικοσιπέντε εικόνες από τη ζωή του συγγραφέα, στις οποίες υπάρχει τουλάχιστον ένα τσιγάρο - αναμμένο, όχι διακοσμητικό. Το "Τσιγαμάκι" είναι ένα βιβλίο σαν απολογισμός, κατά κάποιον τρόπο, μιας ευδοκίμου καπνιστικής σταδιοδρομίας, που άρχισε στα δεκάξι του, συνεχίστηκε για τέσσερις, σχεδόν, δεκαετίες και έληξε ούτε ενδόξως, ούτε αδόξως, αλλά αποτόμως και οριστικώς πριν από έντεκα χρόνια. Ο συγγραφέας δεν μετανιώνει ούτε για ένα τσιγάρο, από τις εκατοντάδες χιλιάδες που πέρασαν από τα χέρια του (και τα πνευμόνια του...), δεν αποκηρύσσει τη ζωή του, αλλά ασφαλώς συνιστά σε όλους είτε να το κόψουν, είτε να μη το αρχίσουν. Στις 25 ιστορίες παρελαύνουν οι φίλοι του, οι γονείς του, η γιαγιά του, το αίσθημά του, o γιος του, ο διοικητής του στο στρατό, ο λυκειάρχης του κι οι συνάδελφοί του, ενώ, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα τσιγάρα, κάποιες είναι απολαυστικές, και κάποιες σκέτο φαρμάκι. Όλες όμως είναι...