Καλοκαίρι 1994. Μια παρέα 20χρονων, που την είδαμε χίπιδες, κάνουμε ελεύθερο κάμπινγκ στη Μυτιλήνη. Οι σκηνές είναι απλωμένες γύρω από το Primitive, ένα ροκ beach bar, έτσι από το απόγευμα και μετά, τα καλύτερα ροκ και πανκ κομμάτια ήταν αφιερωμένα εξαιρετικά για εμάς. Τα πρωινά και τα μεσημέρια, τη θέση του dj στην παραλία έπαιρνε ο Παναγιώτης. Ένας τυπάκος που με μουσική ξύπναγε, με μουσική κοιμότανε. Είχε κολλήσει... Αμπέλια και χρυσές ελιές, μοιάζεις Ελλάδα μου όπως θες, ακούγαμε κάθε πρωί, και όλο το δίσκο του νέου και άγνωστου τότε στους περισσότερους της παρέας Σωκράτη Μάλαμα. Ρε συ είναι ωραίος αυτός, διαφορετικός, σχολιάζανε οι άγουροι ροκάδες. Και ο Σωκράτης έγινε το σάουντρακ του καλοκαιριού μας. Ροκιές το βράδυ και τη μέρα Ριφιφί, Τα Πάγια, Το τραγούδι του μεθυσμένου, Δυο τρεις κουβέντες. Αυτή είναι η πρώτη μου αποθηκευμένη ανάμνηση με τον Σωκράτη. Ακολούθησαν πολλές άλλες. Ως ακροάτρια, ως φαν, ως δημοσιογράφος. Ads Γι...