Οι Βάραγγοι ήταν μια "αχαρτογράφητη ομάδα" λαών είναι η εναρκτήρια παρατήρηση του βιβλίου Οι Βάραγγοι (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης) του καθηγητή Μεσαιωνικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Ισλανδίας Σβέριρ Γιάκομπσον. Μονάδα του βυζαντινού στρατού από τον 10ο αιώνα, υπεύθυνοι ασφαλείας των ανακτόρων, "άνθρωποι του Βορρά", Βίκινγκς, Σκανδιναβοί, Ρως, Άγγλοι, "Εγκλινοβάραγγοι", "πελεκοφόροι", όπως ήταν γνωστοί από τα τσεκούρια που αποτελούσαν τον κύριο οπλισμό τους, συνιστούν τακτική, αν και ασαφή ως προς τη σύνθεσή της, παρουσία στις πηγές από τον 10ο ως τον 15ο αιώνα. Στη συμβατική ιστοριογραφία συγκροτούν ένα από τα βυζαντινά τάγματα, δύναμης 4.000-6.000 ανδρών αρχικά, με επικεφαλής τον ακόλουθο, αξιωματικό της τάξης των σπαθαροκανδιδάτων. "Λαός άγριος και ανελέητος", "ένα έθνος που κατατάσσεται στα ανδράποδα", με "γλώσσα σαν τρικυμισμένη θάλασσα" κατά τον Πατριάρχη Φώτιο που παραθέτει ο Γιάκομπσον, η πρώτη εμφάνισή τους ταυτίζεται...