Ο Σπύρος Αραβανής έχει δώσει πολύ καλά δείγματα γραφής έως σήμερα με τον ποιητικό και στιχουργικό του λόγο και με τα δοκίμια του πάνω στα θέματα του ελληνικού τραγουδιού. Με το βιβλίο του όμως "Ο άνθρωπος που μεγάλωνε σαν δέντρο" (Εκδόσεις Κέδρος), εισέρχεται στην ομάδα των λογοτεχνών που θα μας απασχολήσουν σοβαρά γιατί έχουν κάτι σημαντικό να καταθέσουν τόσο ως προς τη φόρμα όσο και ως προς το περιεχόμενο. Ads Ποιος είναι εκείνος που μεγάλωνε σαν δέντρο; Ποιος είναι ο ήρωας που διανύει αυτή την διαδρομή αυτογνωσίας, πορεύεται μόνος του και πλάι στον αφηγητή, αλλά ελευθερώνεται απ' αυτόν και στο βάθος χάνονται τελικά και τα σύνορα που τους χωρίζουν; Πως καταφέρνει ενώ αισθάνεται δέντρο που μεγαλώνει με λίπασμα τους ίδιους τους ανθρώπους του, να κατακτήσει τελικά, όχι μια "θεϊκή" ακινησία έχοντας βγάλει ρίζες, αλλά μια ρευστότητα που μοιάζει με τη σοφία περισσότερο από εκείνα τα λόγια των φιλοσόφων που έχει αποστηθίσει κι αποτελούν...