Παρακολουθώ με ξεχωριστό ενδιαφέρον -όχι παρασυρμένος από την ουσία, αλλά θέλοντας να καταγράψω το σημείο-πάτος που δύναται να φτάσει ένας πολιτικός χώρος, φορέας, αρχηγός και κόμμα- τις πρόσφατες αρκετές ημέρες τις αντιδράσεις του συνόλου (σχεδόν) των πολιτικών εκφάνσεων της αντιπολίτευσης (αξιωματικής και ευρύτερης), έχοντας ως αιχμή του δόρατος τις εξελίξεις στην Παλαιστινιακό-Ισραηλινή σύρραξη. Φασαρία, κινητικότητα, αγώνας βερμπαλιστικών υπερασπιστικών και καταγγελτικών αναφορών, υπερβολές και πολλά (μα, εξαιρετικά πολλά) ψέματα. Ιδιαίτερα σε ότι αφορά τα τελευταία, δείχνει να βρισκόμαστε ενόψει άπειρων νέων "πεφτοσυννεφάκηδων", "γυριστρούληδων", "ναι μεν-αλλάδων" κ.ο.κ. Τόσα λόγια και τέτοιες αντιδράσεις που θαρρείς και η... ιερή αγανάκτηση εξαντλείται σε μια τόσο σύνθετη και πολλαπλώς μπερδεμένη υπόθεση όπως είναι η Γάζα, έχοντας δε μια μονοσήμαντη θέση υπέρ του ενός, η οποία εξετάζοντας τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά της (ο Θεός...