Εννέα δεκαετίες πίσω, τα μεγάλα στούντιο της Ρώμης έδιναν ζωή στο ευρωπαϊκό όνειρο του σινεμά. Η Cinecitta, το "Hollywood του Τίβερη", γέννησε τη Σοφία Λόρεν, ανέδειξε τον Φελίνι, και μετέτρεψε την Ιταλία σε σύμβολο μιας κινηματογραφικής αυτοκρατορίας. Την ίδια εποχή, χιλιάδες χιλιόμετρα ανατολικότερα, η Βομβάη έστηνε το Bollywood, και το Hollywood, υπαγόρευε και συνεχίζει να υπαγορεύει την ιστορία της μεγάλης οθόνης. Η ισχύς της εικόνας και της αφήγησης αποδείχθηκε διαχρονική και όσες οικονομίες επένδυσαν στη δημιουργία περιεχομένου είχαν και συνεχίζουν να έχουν κέρδος. Η Ελλάδα, πότε δεν το έκανε αυτό "επαγγελματικά". Όλες οι προσπάθειες ήταν αποσπασματικές και όπως φάνηκε δεν είχαν συνέχεια. Για τα δύο, όπως είχαν παρουσιαστεί προ τριετίας, μεγάλα projects δημιουργίας κινηματογραφικών στούντιο σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, προϋπολογισμού άνω των 80 εκατ. ευρώ, παραμένει άγνωστη η τύχη τους. Ωστόσο, στο περιθώριο αυτών των μεγάλων...