Ποιος είναι ο πιο μόνος άνθρωπος στην εταιρεία σου; Δύσκολη ερώτηση. Μπορεί να είναι ο πιο απομακρυσμένος υπάλληλος που κρατά κλειστή την κάμερα στο Zoom. Μπορεί ο εσωστρεφής αναλυτής που δεν τον βλέπεις ποτέ στα after-work drinks. Μπορεί κάποιος που χαμογελά συχνά στις συναντήσεις, αποδίδει σταθερά, και δε χάνει ποτέ deadline. Αλλά δεν είναι κανείς από αυτούς. Η μοναξιά του σήμερα, η μοναξιά του επιδοσιακού υποκειμένου - όπως αναφέρει ο Μπιούνγκ-τσούλ Χαν στην "Κοινωνία της Κόπωσης" - δεν είναι μοναξιά προσωπική αλλά συστημική. Για χρόνια η ευθύνη της μοναξιάς στη δουλειά ήταν πάνω στον άνθρωπο. Ήταν ατομική. Είχε να κάνει με τη "Γεωγραφία" της δουλειάς. Ισως είχαμε δίκιο, ίσως όχι. Αν όμως συνεχίσουμε να το πιστεύουμε κάνουμε λάθος. Οι πιο πρόσφατες μελέτες είναι ξεκάθαρες: Η μοναξιά στην εργασία δεν έχει να κάνει με το πού δουλεύεις, αλλά με την αίσθηση του ανήκειν. Όχι με το αν έχεις παρέα, αλλά με το αν κάποιος πραγματικά σε...