Το δίκτυο ύδρευσης της Ελλάδας έχει περάσει ανεπιστρεπτί τον μεταπολεμικό εκσυγχρονισμό. Σήμερα οι περισσότεροι αγωγοί που μεταφέρουν το πολύτιμο νερό στις βρύσες προέρχονται από τη δεκαετία του 1950-1960, όταν η ζήτηση ήταν πολύ χαμηλότερη και η τεχνολογία των μεταλλικών σωλήνων περιορισμένη. Η παλαιότητα αυτή μεταφράζεται σε δραματικές απώλειες στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, όπως και στη δική μας, ακόμα και στο 1/3 του νερού, κατά μέσο όρο, από την ποσότητα η οποία εισέρχεται στα δίκτυα ύδρευσης. Η ραχοκοκαλιά των παλαιών αγωγών αποτελείται κυρίως από σιδηροσωλήνες, οι οποίοι "μετρούν" πάνω από 60 χρόνια ζωής. Η κληρονομιά αυτή των δεκαετιών προκαλεί δυσκολίες όχι μόνο στη στεγανότητα, αλλά και στη συντήρηση: οι σωλήνες καταλήγουν να σκουριάζουν, να φράζουν και να σπάνε πιο εύκολα, ειδικά σε συνθήκες εναλλαγών πίεσης και σεισμικής δραστηριότητας. Η αντικατάσταση των παλαιών αγωγών απαιτεί δισ. ευρώ επενδύσεων, οι οποίες όμως...