Για δεκαετίες, οι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας οραματίζονταν τη Σελήνη ως έναν από τους μεγάλους κατακτημένους προορισμούς της ανθρωπότητας: τόπο για διαστημικές αποικίες, φυλακές, εργαστήρια και διαμερίσματα. Ο Ιούλιος Βερν πίστευε πως θα φτάναμε εκεί εκτοξεύοντας αστροναύτες μέσα από κανόνι, ενώ ο Ρόμπερτ Χάινλαϊν φαντάστηκε μια σεληνιακή βάση που εξεγείρεται απέναντι στη διακυβέρνηση της Γης. Με χώρες όπως η Ρωσία, η Ινδία και η Κίνα να σχεδιάζουν επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη για πρώτη φορά από το 1972, όταν οι ΗΠΑ πάτησαν τελευταία φορά στην επιφάνειά της, το ερώτημα "ποιος έχει δικαίωμα στη Σελήνη και στους πόρους της" παύει να ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας και γίνεται νομικό ζήτημα. Συγκεκριμένα, ζήτημα για δικηγόρους του διαστήματος. Σε άρθρο του για το Real Clear Science, ο Frans von der Dunk -δικηγόρος και καθηγητής διαστημικού δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Νεμπράσκα- εξετάζει το ιδιοκτησιακό καθεστώς της Σελήνης.