Τη δεκαετία του 1920, η προσφυγιά φέρνει τους Ρωμυλιώτες Μεσημβρινούς από τη γενέτειρά τους στη νέα τους πατρίδα. Τα νέα τους σπιτικά θα χτιστούν σε μια νέα γη, έξω από τη Θεσσαλονίκη, ανάμεσα σε δύο ποτάμια, τον Αξιό και τον Γαλλικό. Μαζί τους έφεραν την πλούσια πολιτιστική παράδοσή τους, χόρευαν τα "ζνάρια", τον γνωστό σε όλους ζωναράδικο χορό, και έκαναν κουρμπάνι στην Ανάληψη του Κυρίου. Εκτός όλων των άλλων, είχαν και βαθιά γνώση της καλλιέργειας του αμπελιού. Σιγά σιγά, το ιδανικό όπως αποδείχθηκε έδαφος της περιοχής αρχίζει να γεμίζει με αμπελώνες. Λίγες δεκαετίες μετά, το κρασί αποτελεί συνώνυμο για τη Νέα Μεσήμβρια και την κοντινή Νέα Αγχίαλο που διοργανώνει μια από τις παλαιότερες πολιτιστικές εκδηλώσεις στα περίχωρα της Θεσσαλονίκης, τη γιορτή κρασιού. Τα οινοποιεία αυξάνονται στην περιοχή και το κρασί είναι ένα από τα ατού του πρωτογενή τομέα της περιοχής. Έτσι, το 1996, δύο συνεργάτες με μακρά πορεία στον χώρο αποφασίζουν...