Τούτες τις µέρες που ο θάνατος περιδιαβαίνει το δύστυχο τόπο και "τα Άρµατα του Γεδεών" εµµονικά ζητούν να πάρουν κάθε ψυχή που αναπνέει, τούτες τις µέρες που η ∆ύση παγερή και ασυγκίνητη παρακολουθεί την εξέλιξη της γενοκτονίας στην περίκλειστη περιοχή, αισθάνθηκα ότι µου αποκαλύπτονται οι πιο σκοτεινές δυνάµεις της ανθρώπινης υπόστασης. ∆υνάµεις ικανές να κάνουν ή να παρακολουθούν απαθείς το πιο µεγάλο κακό. Ένοιωσα λοιπόν την ανάγκη να ξαναδιαβάσω τη "Γυναίκα της Ζάκυθος" του ∆ιονύσιου Σολωµού. Και ως ο "εγκάτοικος" στο ξωκλήσι του Αγίου Λύπιου ∆ιονύσιος Ιεροµόναχος, έκαµα την ερώτηση: "Και οι δίκαιοι κατά τη Θεία Γραφή πόσοι είναι"; Ακολούθησα λοιπόν τη διήγηση του ∆ιονύσιου που προσπαθούσε να αντιστοιχήσει τους δίκαιους στα δάκτυλα του ενός του χεριού, ώσπου απογοητευµένος είπε: "Εµνέσκανε (αποµένανε) το λοιπόν από κάτου από τα µάτια µου τα τρία δάχτυλα µοναχά, και τα εχτυπούσα ανήσυχα απάνου στο φιλιατρό, για να βοηθήσω το νου...