ΘΥΜΑΜΑΙ την πλατεία του χωριού μας, κάπου στην Κεντρική Μακεδονία. Όσο ήμουνα μικρός, φάνταζε τεράστια στα μάτια μου. Άλλοι οι κόσμοι της παιδικής ηλικίας, άλλοι των μεγάλων. 1 από 2 ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ πλατεία χωρίς τα βασικά στοιχεία συλλογικότητας: πλατύφυλλος βαθύσκιος πλάτανος, τραπεζάκια με καφενόβιους, θορυβώδεις ταβλαδόροι, "μεσάζοντες" εμπόρων, "κομματικοί πράγοντες", περαστικοί πραματευτάδες. Το ποτάμι να ακούει τους καβγάδες, παραπέρα το κοινοτικό γραφείο, το Ηρώο, στο βάθος το σχολείο, η εκκλησία, ο "Αγροτικός Συνεταιρισμός", τα καφενεία/παντοπωλεία/ταβέρνες, το γήπεδο. Δίπλα στο περίπτερο με τα τσιγάρα, η στάση του λεωφορείου, ίσως κι ένα μικρό φαγάδικο. Τα Σάββατα, έχουμε το παζάρι. Όλα αυτά ορίζουν περίπου αυτό που λέμε "πλατεία" ενός χωριού. ΠΕΡΑ από γεωγραφικό τοπόσημο, κάθε πλατεία συνιστά κι ένα σταυροδρόμι επαφής των χωριανών. Ταυτόχρονα, αποτελεί χώρο ξεφαντώματος και διασκέδασης. Εδώ, οι γάμοι, οι χοροί, τα πανηγύρια, οι...