Το θυμάστε; Οι παλαιότεροι, σίγουρα. Οι νεότεροι, ας μάθουν. Ηταν αυτό που έβγαινε από το 1977, αδάμαστο, αμάσητο και άκρως κουραστικό. Ταλαιπωρία σκέτη να το οδηγείς, ειδικά σε νορμάλ συνθήκες. Το Lada Niva δεν είχε κάνει καμία υποχώρηση σε ανέσεις και μπουρζουαζία. Διέθετε την τραχύτητα και την αποτελεσματικότητα ενός αυτοκινήτου που, σε αντίθεση με άλλες πρίμιουμ κατασκευές, ήταν φτιαγμένο για να πηγαίνει εκεί που ήθελες, χωρίς δισταγμούς. Σαν ένα σκύλος εργασίας που αδιαφορεί για τις λάσπες, τις πέτρες και τα δύσκολα μονοπάτια. Κοινώς, το Niva δεν έκανε για να πηγαινοέρχεσαι στα ακριβά προάστια της πόλης. Θα εισέπραττες τη χλεύη. Δεν ήταν για ταξίδι. Θα κατέληγες με ασπιρίνες. Δεν ήταν για να βγάλεις γκόμενα (ή γκόμενο). Τέλος. Βίωσε 41 συναπτά έτη, με μερικές μικροβελτιώσεις (ταμπλό, ποτηροθήκες, υπολογιστής ταξιδίου) και ένα ρυπογόνο παλιό μοτέρ μόλις 83 ίππων και ακατάσχετων 226 g/C02. Τόσα χρόνια τώρα είχε βγάλει ασπροπρόσωπο...