Τα χρόνια της μεγάλης οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, στην αρχή της δεκαετίας του 2010, ξεκίνησε η επίκληση της απόλυτης ανάγκης οικονομικής ανάπτυξης της χώρας. Θεωρήθηκε ως "χρυσή ευκαιρία" η επιβολή ταχέων ρυθμών (fast track) στα διάφορα έργα, ενώ προωθήθηκαν ουκ ολίγες νομοθετικές ρυθμίσεις, οι οποίες διευκόλυναν έργα που κανονικά χρειάζονταν ικανό χρόνο ωρίμανσης. Ειδικά, ο χώρος του πολιτισμού αποτελούσε βαρίδι για το κράτος και τον επενδυτή, εκτός κι αν επρόκειτο να αποδώσει άμεσο και εύκολο κέρδος. Στην εποχή των μνημονίων που ακολούθησε, η χώρα βίωσε δυσβάσταχτες πιέσεις. Από το 2019, παρά την έξοδο από τον ασφυκτικό κλοιό των μνημονίων, υπάρχει η αίσθηση ότι δεν έχει αλλάξει τίποτε, ή μάλλον ότι η κατάσταση έχει χειροτερέψει. Σήμερα, με την ετικέτα της ανάπτυξης, αντιμετωπίζουμε μια κατάσταση, η οποία είναι επιβαρυντική για το περιβάλλον και επικίνδυνη έως εγκληματική για τη ζωή των κατοίκων. Θα σταθούμε στην περιοχή των...