"Συνολικά περικόψαμε 65 δισεκατομμύρια ευρώ την περίοδο της κρίσης, και μόνο την περίοδο της πανδημίας διακινήθηκαν 60 δισεκατομμύρια ευρώ υπό συνθήκες αναστολής του Συμφώνου Σταθερότητας και αναστολής των κανόνων για την απαγόρευση των κρατικών ενισχύσεων και μετά είχαμε πραγματικά έναν πακτωλό ενωσιακών χρηματοδοτήσεων, από το Ταμείο Ανάκαμψης, το ΕΣΠΑ, την ΚΑΠ, όλα μαζί. [...] Η χώρα έπρεπε να αποκατασταθεί με συνθήκες οι οποίες να έχουν βιωσιμότητα και συμπεριληπτικότητα, να μην υπάρχουν ασυμμετρίες, να μη διογκωθούν οι ανισότητες, αλλά δυστυχώς διογκώνονται οι ανισότητες και γενικεύεται η αίσθηση ότι κυκλοφορεί πάρα πολύ χρήμα, αλλά αυτό δεν μας αφορά, δεν αφορά σχεδόν το 90% του πληθυσμού" [1]. Αυτά είναι ορισμένα απ' όσα ιδιαιτέρως σημαντικά ακούστηκαν - και οφείλουν να αναδεικνύονται - σε πρόσφατη εκδήλωση - συζήτηση, σε μία άκρως παραστατική περιγραφή της τωρινής πραγματικότητας στο κοινωνικό πεδίο. Το προεκτιθέμενο απόσπασμα...