Όσοι εξακολουθούμε να παρατηρούμε τι συμβαίνει στα σχολεία, βλέπουμε δυστυχώς τα ίδια και τα ίδια. Το εκπαιδευτικό σύστημα φαίνεται να περιβάλλεται από μια εξωτερική, επικοινωνιακή ωραιοποίηση. Προβάλλεται μέσα από αφίσες, δράσεις, "καινοτομίες", σεμινάρια, μεγαλοστομίες. Όλα μοιάζουν ζωντανά και προοδευτικά, όμως στην ουσία, περισσότερο εντυπωσιάζουν και λιγότερο εκπαιδεύουν. Μήπως γιατί αντικαταστήσαμε τη γνώση με δραστηριότητες κάθε είδους; Τη σκέψη με παρουσιάσεις; Και τη μάθηση με εντυπωσιασμό; Οι "αρχιτέκτονες" του συστήματος δείχνουν ικανοποιημένοι: το Υπουργείο γιατί "τρέχει δράσεις", οι υπεύθυνοι υλοποίησης και τα στελέχη εκπαίδευσης γιατί "φαίνονται ενεργοί υποστηρικτές", οι γονείς γιατί "κάτι κάνουν τα παιδιά τους". Όμως το αυθόρμητο ερώτημα παραμένει: Τα παιδιά, τελικά, μέσα απ' όλα αυτά, μαθαίνουν; Και μαζί του έρχονται και άλλα ερωτήματα: Μήπως η εκπαίδευση καταντά παράσταση του "φαίνεσθαι"; Μήπως το περιεχόμενο χάνει τη...