Πίσω από τις σημαίες και τα στεφάνια των εθνικών επετείων, πίσω από τις γιορτές και τα απαγγελλόμενα ποιήματα, σιωπά μια πιο σκληρή αλήθεια: τα παιδιά μας γνωρίζουν όλο και λιγότερα για την Ιστορία της πατρίδας τους. Οι αίθουσες γεμίζουν γαλανόλευκες, οι λόγοι επαναλαμβάνονται, οι τελετές τηρούνται και όμως, κάτι βαθιά ουσιαστικό λείπει. Πρόσφατες πάλι έρευνες αποκάλυψαν ένα ανησυχητικό φαινόμενο: μαθητές που μπερδεύουν το Πολυτεχνείο με το 1821, που πιστεύουν πως η 28η Οκτωβρίου είναι η μέρα που "μπήκαν οι Τούρκοι στην Ελλάδα". Άλλοι θεωρούν τη 25η Μαρτίου επέτειο της νίκης απέναντι στους Γερμανούς. Δεν πρόκειται απλώς για άγνοια είναι διάλυση της ιστορικής συνείδησης. Μια κοινωνία που ξεχνά την Ιστορία της, ξεχνά σιγά-σιγά και τον εαυτό της. Η Ιστορία στο ελληνικό σχολείο έχει καταντήσει ένα μάθημα-κομπάρσο. Διδάσκεται αποσπασματικά, άψυχα, χωρίς αφήγηση, χωρίς συγκίνηση. Όπως έγραψε ο Κ. Γεωργουσόπουλος, η εξεταστέα ύλη της...