ΠΑΡΑΠΟΝΑ Παραπονιέται η ζωή Που τρέχει και δεν φτάνει Κι ο χρόνος την παρηγορεί Πως έτσι πάντα χάνει. Παραπονιέται η βροχή Και λέει στο χωράφι Γιατί υπάρχουν νηστικοί Στο δωρεάν χρυσάφι;- Ο ήλιος το παράπονο Το 'χει με τους ηγέτες Αντί να λεν ευχαριστώ Του στέλνουνε ρουκέτες. Παράπονο κι η μοναξιά Έχει με τη σιωπή της Την ενοχλεί και της ζητά Να κόψει την πνοή της. Παράπονα κι ο γέροντας Έχει απ' τη ζωή του Που του 'μεινε ο έρωτας Κι έφυγε το πουλί του. Παράπονα κι οι ποιητές Έχουν από τις ρίμες Κι όταν δεν κόβουν οι κουσιές* Φταιν πάντοτε οι λίμες. Παράπονο καθημερνό Είναι και το δικό μου Που δεν μου λέει σ' αγαπώ Η δίμετρη του δρόμου. Παραπονιούνται κι οι θεσμοί Παλιά και τώρα ακόμα Που σπάζουνε οι οχετοί Απ' τη βαριά τους βρώμα. *κουσιά=γεωργ. εργαλείο που κόβανε το τριφύλλι. Λαμία 18/10/2025 Χ.Τ ο Βιτ'λιώτης. ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ Η εποχή του εγώ: Οδηγίες για έναν θάνατο με φίλτρο! (του Γιώργου Καρανάσιου)