Όταν η τάση του "soft life", που έχει να κάνει με το να απολαμβάνεις στιγμές άνεσης και χαράς, άρχισε να κατακλύζει το feed μου, ομολογώ ότι ένιωσα εκνευρισμό. Φαντάσου, μαμάδες-inflouncers με μεταξωτές ρόμπες να φτιάχνουν τοστ αβοκάντο, να κάνουν γιόγκα και να δείχνουν τα τέλεια τακτοποιημένα παιδικά δωμάτια (χωρίς παιχνίδια). Δεν μπορούσα να ταυτιστώ. Ούτε στο ελάχιστο. Σε μια έρευνα του 2025, το 65% των εργαζόμενων γονιών ανέφεραν εξουθένωση. Αυτό μπορώ να το καταλάβω (και να ταυτιστώ). Έχω τύψεις αλλά δεν μετανιώνω που πάντα έβρισκα χρόνο για μένα Βρισκόμουν χαμένη στον κυκεώνα διαδοχικών τοκετών, επιβιώνοντας με ξηρό σαμπουάν και αδρεναλίνη. Αλλά μετά από σχεδόν τέσσερα θολά χρόνια συνεχόμενης έντασης - ραντεβού, ξυπνήματα, ταίσματα, προγράμματα - ένιωσα ότι κάτι άλλαξε. Δεν ήθελα απλώς μια ήρεμη καθημερινότητα, χρειαζόμουν κάτι άλλο. Όχι την τέλεια επιμελημένη εικόνα της μητέρας, αλλά κάτι βασισμένο σε μικρά καθημερινά...