Υπάρχει μια συνεχή συζήτηση για το αν μπορείς ή όχι να είσαι φίλος με τα παιδιά σου. Και για χρόνια ήμουν αρκετά σταθερά στην πλευρά του "όχι". Αλλά καθώς τα παιδιά μου μεγαλώνουν και κάνω ένα βήμα πίσω για να κοιτάξω λίγο πιο προσεκτικά τη σχέση μας σήμερα, η απάντηση δεν είναι πια τόσο σαφής. Απολαμβάνουμε να περνάμε χρόνο μαζί. Μιλάμε για πράγματα που έχουν σημασία. Κάνουμε πλάκες. Γελάμε. Πολύ. Μπορούν οι γονείς να είναι φίλοι με τα παιδιά τους; Υπάρχουν πολλά στη σχέση μου με το παιδί μου που είναι στο δημοτικό και με τον έφηβο που θα χαρακτήριζα ως "φιλία". Αλλά στο τέλος της ημέρας, παραμένω η μαμά τους. Και εκείνοι το ξέρουν. Και νομίζω ότι αυτό είναι το κλειδί. Δεν είναι ότι δεν μπορώ να είμαι φίλος με τα παιδιά μου - αλλά πρώτα απ' όλα πρέπει να είμαι "μαμά". Δεν μπορώ να αποφύγω τα γονεϊκά καθήκοντα επειδή φοβάμαι ότι θα επηρεάσουν αρνητικά τη σχέση μας, και τα παιδιά μου δεν πρέπει ποτέ να εκπλαγούν όταν ασκώ την γονεϊκή...