Βρίσκεσαι έξω, ίσως στο σούπερ μάρκετ, ίσως στο πάρκο, με το παιδί σου να περπατά αμέριμνο δίπλα σου. Κι έπειτα, μέσα σε δευτερόλεπτα, όλα αλλάζουν: ένα όχι που δεν του άρεσε, μια απογοήτευση που ήρθε ξαφνικά, και το ξέσπασμα δεν αργεί να έρθει. Φωνές, κλάματα, μικρές γροθιές που χτυπούν τον αέρα και γύρω γύρω βλέμματα. Κάποια γεμάτα απορία, άλλα ίσως αυστηρά. Κι εσύ; Μια αναπνοή πριν σε κυριεύσει η ντροπή. Είναι μια στιγμή που δύσκολα ξεχνάς και σίγουρα σε κάνει να θες ν' ανοίξει η γη να σε καταπιεί! Δεν έκανες τίποτα λάθος. Και σίγουρα, δεν είσαι η μόνη... Τα παιδιά δεν γεννιούνται γνωρίζοντας πώς να διαχειριστούν τα μεγάλα τους συναισθήματα. Η απογοήτευση, η κούραση, ο θυμός, η ανυπομονησία είναι έντονα συναισθήματα για έναν μικρό οργανισμό που ακόμα μαθαίνει πώς να τα αντέχει. Το tantrum είναι, στην πραγματικότητα, ένα κομμάτι της ανάπτυξης. Είναι η έκφραση μιας εσωτερικής καταιγίδας που, αργά ή γρήγορα, θα ησυχάσει. Και κάθε φορά...