Τις προάλλες είδα μια φωτογραφία μου και δεν με αναγνώρισα. Είχε τραβηχτεί μια δεκαετία πριν κι εγώ ήμουν τόσο διαφορετική με τις τέλειες ανταύγειες, το περιποιημένο μακιγιάζ, το μοντέρνο ντύσιμο. Έδειχνα τόσο ανέμελη. Ήταν η περίοδος του"πριν γίνω μητέρα". Όμως, δεν είμαι πια η κοπέλα της φωτογραφίας. Αλλά βλέπω εκείνη την έκδοση του εαυτού μου. Έχω τύψεις αλλά δεν μετανιώνω που πάντα έβρισκα χρόνο για μένα Μετά ήταν μια φωτογραφία από τις θολές πρώτες μέρες με το νεογέννητο στο σπίτι, όταν οι σακούλες κάτω από τα μάτια εμφανίστηκαν και δεν έφυγαν ποτέ. Τα μαλλιά μου ήταν πιασμένα ψηλά, και η ρίζα είχε μεγαλώσει. Χαμογελούσα, αλλά ήμουν τόσο φοβισμένη. Μπορώ πραγματικά να τα καταφέρω σε αυτό το πράγμα που λέγεται μητρότητα; Δεν είμαι πια εκείνη η φοβισμένη μαμά . Αλλά βλέπω εκείνη την έκδοση του εαυτού μου. Ύστερα είδα μια φωτογραφία στην παραλία, σε μια περίοδο όπου άρχισα να βρίσκω τον ρυθμό μου, να κατακτώ τη ζωή ως σύζυγος, μαμά...