Αν έχεις βρεθεί να φωνάζεις "σταματήστε επιτέλους" ενώ τα παιδιά σου χοροπηδάνε στον καναπέ, να ξέρεις πως δεν είσαι μόνη. Το να χάσεις την ψυχραιμία σου δε σημαίνει ότι απέτυχες σαν γονιός. Σημαίνει ότι είσαι άνθρωπος. Το κλειδί δεν είναι να μη θυμώνεις ποτέ, αλλά να μάθεις πώς να διαχειρίζεσαι τον θυμό σου με τρόπο που να σε φέρνει πιο κοντά στα παιδιά σου, όχι να σε απομακρύνει. Και ναι, μπορείς να το καταφέρεις, χωρίς να μεταμορφωθείς σε γκουρού της υπομονής. Η πίεση της καθημερινότητας, η έλλειψη ύπνου, οι ατελείωτες υποχρεώσεις, όλα μαζεύονται και κάποια στιγμή ξεχειλίζουν. Και μετά έρχεται η ενοχή. Μια φωνή μέσα σου που λέει "δεν έπρεπε να μιλήσεις έτσι". Αυτό που έχει σημασία όμως δεν είναι το λάθος, αλλά το τι κάνεις μετά από αυτό. Μπορείς να το δεις σαν ευκαιρία για επανασύνδεση, για να δείξεις στο παιδί σου πως ακόμη κι όταν τα πράγματα πάνε στραβά, η αγάπη και η πρόθεση να γίνεις καλύτερη είναι εκεί.Όταν η φωνή ανεβαίνει...