Mια Μελισσοκόμος - μέσα στις σκοτούρες της - βλέπει ένα καλό όνειρο: H Μελίσσα, μια μέλισσα που χάνει το σμήνος της, ξεχνά τον δρόμο για την κυψέλη και περιπλανιέται σε λάθος μέρη, ώσπου συναντά τον Γλύκα, έναν κηφήνα, που της μαθαίνει τι είναι παιχνίδι. Μαζί θα συνεχίσουν τον δρόμο για το σπίτι, θα αναζητήσουν τροφή, θα αντιμετωπίσουν εχθρούς και δυσκολίες, μέχρι που η Μέλια τους δείχνει τον προορισμό. Και τότε, η Μελίσσα και ο Γλύκας - με λίγο σπρώξιμο από τη Μελισσοκόμο (εξάλλου δικό της είναι το όνειρο!) θα χρειαστεί να διαλέξουν τον δρόμο της ζωής τους. O Αϊνστάιν όντως πρόβλεψε ότι τέσσερα χρόνια μετά την εξαφάνιση των μελισσών θα χαθεί και το ανθρώπινο γένος. Η κοινωνία τον μελισσών καθρεφτίζει τη δική μας και μεις μοιάζουμε με τη Μελίσσα, που θέλει δρόμο για να καταλάβει ότι η δύναμη και το νόημα της ύπαρξής της βρίσκεται μόνο μέσα στο σμήνος της. Η συλλογικότητα είναι η απάντηση στη μοναξιά και το παιχνίδι η καλύτερη...