Θυμάμαι σαν χθες τη στιγμή που αντίκρισα για πρώτη φορά την κόρη μου. Ήταν ένα μικροσκοπικό πλάσμα, τόσο εύθραυστο και όμως τόσο δυνατό στα μάτια μου. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, κάθε απόφασή μου, κάθε σκέψη και κάθε επιλογή είχε έναν και μόνο προσανατολισμό: να της δώσω τα εφόδια να σταθεί μόνη της, δυνατή, αυτόνομη, χωρίς να χρειάζεται κανέναν για να νιώσει πλήρης. Για πολλές από εμάς τις μαμάδες, η ανατροφή μιας κόρης έχει κάτι βαθιά υπαρξιακό. Μας φέρνει αντιμέτωπες με τις δικές μας παιδικές μνήμες, τα "πρέπει" και τα "δεν κάνει" που κουβαλήσαμε μεγαλώνοντας, τις μικρές και μεγάλες υποχωρήσεις που μάθαμε να θεωρούμε φυσιολογικές. Όμως ο κόσμος αλλάζει. Και εμείς, οι μητέρες αυτής της γενιάς, έχουμε μια αποστολή πιο σημαντική από ποτέ: να μεγαλώσουμε κορίτσια που ξέρουν την αξία τους. Που δε θα φοβηθούν να πουν "όχι". Που δε θα ζητήσουν συγγνώμη για το πάθος τους, τη φωνή τους, τα όνειρά τους. Η αυτονομία ξεκινά από νωρίς. Από...