Τα παιδιά μου μεγαλώνουν. Και μαζί τους, μεγαλώνω κι εγώ. Η διαφορά; Εκείνα μπορούν να αλλάζουν χωρίς εξηγήσεις, αλλά όταν το κάνει η μαμά, όλοι αρχίζουν να ψιθυρίζουν για κρίση μέσης ηλικίας. Για χρόνια πίστευα ότι ο ρόλος της "μαμάς" ήταν ο τελευταίος που θα συμπλήρωνε το προσωπικό μου βιογραφικό. Όχι με αρνητικό τρόπο - είναι ο ρόλος για τον οποίο νιώθω μεγαλύτερη υπερηφάνεια. Απλώς σταμάτησα σιωπηλά να ρωτάω τον εαυτό μου: "Τι ακολουθεί;". Tο να είσαι μαμά δεν σημαίνει να παραμελείς τα δικά σου όνειρα Οι μέρες μου κυλούσαν γύρω από τα σχολικά δρομολόγια, τις πρόβες μπαλέτου, τις προπονήσεις ποδοσφαίρου, τα ψώνια και τα ατελείωτα πλυντήρια. Η ταυτότητά μου ήταν τόσο συνυφασμένη με το "μαμά", που δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου διαφορετικά. Το ίδιο συνέβη και με τη δουλειά μου. Ήμουν στην ίδια θέση για χρόνια. Καλή σε αυτό που έκανα, τυπική αλλά και ανήσυχη. Έπιανα τον εαυτό μου να κοιτάζει την οθόνη, όχι επειδή δεν ήθελα να...