Χειροκροτούν όταν φέρνεις το μωρό σπίτι, επιτέλους, βγήκε από τη ΜΕΝΝ. Γιορτάζουν τα ορόσημα, τις δοκιμασίες που ξεπεράστηκαν και θεωρούν ότι η μάχη κερδήθηκε. Τα κατάφερες. Είσαι σπίτι. Είσαι καλά, το μωρό είναι καλά. Αλλά τι γίνεται με ό,τι ακολουθεί; Τι γίνεται με τη σιωπή που ακολουθεί την καταιγίδα; Από τη ΜΕΝΝ στο σπίτι μετά από 7 μήνες νοσηλείας - "Ποτέ δεν χάσαμε την ελπίδα" Την αργή, επίπονη διαδικασία της αποσυμπίεσης ενός τραύματος που κανείς δεν μιλάει γι' αυτό, και λίγοι καταλαβαίνουν. Οι πληγές που δεν φαίνονται. Οι στιγμές που θα έπρεπε να νιώθεις ευγνωμοσύνη ενώ ακόμα παλεύεις να ανασάνεις. Οι μέρες που προσπαθείς να είσαι καλά, όταν απέχεις τόσο πολύ από το να είσαι. Τι γίνεται με τις νύχτες που η αδρεναλίνη φεύγει, αλλά το σώμα σου είναι ακόμα σε κατάσταση επιβίωσης, η καρδιά χτυπάει γρήγορα, οι σκέψεις τρέχουν, τα χέρια τρέμουν; Τι γίνεται όταν σταματάνε τα γεύματα, οι έλεγχοι μειώνονται, και ο κόσμος υποθέτει ότι...