Πόσες φορές έχεις πιάσει τον εαυτό σου να ρωτάει τα παιδιά "πώς πέρασες σήμερα;" χωρίς ποτέ να πεις πώς πέρασες εσύ; Οι περισσότεροι γονείς έχουμε μάθει να ρωτάμε, να ακούμε, να συμβουλεύουμε, αλλά σπάνια να μιλάμε για τον εαυτό μας. Μας φαίνεται ότι η γονεϊκότητα είναι μια δουλειά υπηρεσίας, όχι μια σχέση με αμοιβαιότητα. Κι όμως, αν δεν μας γνωρίσουν πραγματικά, αν δεν ακούσουν τις ιστορίες μας, τα παιδιά μας μαθαίνουν έναν γονιό-ρόλο, όχι έναν άνθρωπο.Όταν δε μοιράζεσαι, το παιδί σου μαθαίνει να μη μοιράζεται Οι σχέσεις χτίζονται με αποκάλυψη, όχι με τελειότητα. Αν θέλεις το παιδί σου να σου ανοίγεται, πρέπει να το διδάξεις με το παράδειγμα σου. Όταν λες "κι εγώ δυσκολεύτηκα σήμερα" ή "κι εγώ φοβόμουν κάποτε να μιλήσω μπροστά σε κόσμο", του δείχνεις ότι το να είσαι ευάλωτος δεν είναι αδυναμία, είναι θάρρος. Οι γονείς που μένουν κρυμμένοι πίσω από την εικόνα του "πάντα ψύχραιμου" δασκάλου, μεγαλώνουν παιδιά που φοβούνται να δείξουν...