Κάποια συναισθήματα δεν τα παραδέχεσαι εύκολα, ούτε στον εαυτό σου. Ένα από αυτά είναι η αμφιβολία αν αγαπάς το δεύτερο σου παιδί όσο το πρώτο. Είναι εκείνες οι στιγμές που σε πιάνεις να συγκρίνεις, να νιώθεις ενοχές, να ρωτάς σιωπηλά μέσα σου: "Μήπως δεν δένομαι το ίδιο;" Δε σημαίνει πως είσαι κακός γονιός. Σημαίνει πως είσαι άνθρωπος που παλεύει να ισορροπήσει αγάπη, ενοχές, καθημερινότητα και εξάντληση. Αν σου έχει συμβεί, δεν είσαι η μόνη. Κι αξίζει να το συζητήσουμε με ειλικρίνεια, γιατί μόνο έτσι σπάει ο φαύλος κύκλος της ενοχής. Το δέσιμο με το δεύτερο παιδί χρειάζεται χρόνο Το πρώτο σου παιδί ήρθε και άλλαξε τα πάντα. Ήσουν εκεί, αφοσιωμένη ολοκληρωτικά και η σχέση σας χτίστηκε σε έναν κόσμο που για λίγο σταμάτησε να περιστρέφεται. Το δεύτερο παιδί όμως, γεννιέται σε μια πραγματικότητα που ήδη τρέχει. Έχεις κι άλλο ένα παιδί που σε χρειάζεται, ένα σπίτι που ζητά την προσοχή σου, κι εσύ είσαι πιο κουρασμένη, πιο άγρυπνη, πιο...