Ξυπνάς, τρέχεις, δουλειά, λίστα, υποχρεώσεις, ξανά από την αρχή. Κι εκεί κάπου ανάμεσα σε emails και ραντεβού, ένα παιδί που ζητά λίγη προσοχή, ένα βλέμμα, ένα "είμαι εδώ". Δεν είναι εύκολο, το ξέρω. Κανένας μας δεν προλαβαίνει να κάνει τα πάντα. Αλλά έχει διαφορά το "δεν προλαβαίνω" από το "είμαι μόνιμα απών". Γιατί στο τέλος της μέρας, δε θα θυμούνται αν τους πήρες καινούρια παπούτσια, αλλά αν ήσουν εκεί όταν έκλαιγαν στο δωμάτιο μόνοι τους. Όταν μεγαλώσουν, θα σου δείξουν τι έμαθαν από σένα: πώς να αγαπούν, πώς να ακούνε, πώς να φροντίζουν. Ή και πώς να απομακρύνονται. Το παρόν χτίζει το μέλλον Η σχέση σου με το παιδί σου δεν είναι μια ακόμα υποχρέωση στο to-do list. Είναι μια ζωντανή επένδυση που θα αποδώσει όταν πια θα έχεις ανάγκη να σε ακούσει, να σε δει, να σε θυμηθεί. Κάθε φορά που βάζεις τη δουλειά ή το κινητό πάνω από τη σύνδεση μαζί του, κάτι ραγίζει. Μπορεί να μη φανεί άμεσα, αλλά μεγαλώνοντας, το παιδί μαθαίνει πώς είναι...