Κάποια στιγμή θα συμβεί. Θα έρθει η μέρα που θα καταλάβεις ότι το παιδί σου σου είπε ψέματα. Όχι ένα "έφαγα όλο μου το φαγητό" ενώ το κοτόπουλο είναι ακόμα στο στόμα του σκύλου. Ένα ψέμα που θα σε κάνει να παγώσεις λίγο. Να το κοιτάξεις στα μάτια και να αναρωτηθείς: γιατί; Τι πήγε στραβά; Μήπως φταίω εγώ; Κι ενώ η πρώτη σου αντίδραση είναι να μαζέψεις όλα τα σοφά αποφθέγματα για την ειλικρίνεια που σου έλεγε η μάνα σου, πάρε μια ανάσα. Γιατί αυτό το ψέμα δεν είναι απόδειξη ότι απέτυχες. Είναι απλώς ένα μήνυμα. Ένα μικρό γράμμα χωρίς φάκελο, που λέει: "Μαμά, μπαμπά, δεν ένιωσα ασφαλής να σας πω την αλήθεια." Το ψέμα δεν είναι επανάσταση, είναι φόβος Τα παιδιά δε λένε ψέματα επειδή είναι "κακομαθημένα", ούτε επειδή θέλουν να μας κοροϊδέψουν. Λένε ψέματα όταν φοβούνται την απόρριψη, όταν νιώθουν πως αν πουν την αλήθεια, ίσως να μη γίνουν αποδεκτά. Αν φοβηθούν ότι η αλήθεια θα τα φέρει πιο μακριά μας - και όχι πιο κοντά - τότε θα φτιάξουν...