Η γονεϊκότητα είναι ένα ταξίδι με στάσεις γεμάτες συγκίνηση, κούραση, ανατροπές και ανείπωτη αγάπη. Από τα πρώτα ξενύχτια μέχρι τα πρώτα βήματα, από τις ζωγραφιές στο ψυγείο μέχρι τις εφηβικές πόρτες που κλείνουν απότομα, κάθε φάση έχει το δικό της βάρος και τη δική της ομορφιά. Κι όμως, υπάρχει μια ηλικία που για πολλούς γονείς μοιάζει πιο απαιτητική, πιο φορτισμένη, πιο μοναχική. Η προεφηβεία - εκεί γύρω στα 12 με 14 - είναι η στιγμή που πολλοί γονείς νιώθουν πως το παιδί τους απομακρύνεται, και μαζί του απομακρύνονται και οι βεβαιότητες.Το κάθε στάδιο έχει τη δική του δυσκολία Όταν το παιδί είναι βρέφος, η κούραση είναι σωματική. Τα ξενύχτια, το άγχος της επιβίωσης, το να μη ξέρεις αν κάνεις τα πάντα σωστά. Στην προσχολική ηλικία, το παιδί γίνεται πια ένα μικρό πλάσμα με άποψη, πείσμα και ανεξάντλητη ενέργεια. Θέλει να τρέξει, να δοκιμάσει, να φωνάξει "όχι!" - κι εσύ είσαι εκεί, να το καθοδηγείς, να το προστατεύεις, να θέτεις όρια.