Μπορεί να μη σου βγαίνει αυθόρμητα όταν το παιδί σου πετάει τις κάλτσες στο πάτωμα για πέμπτη φορά ή όταν απαντάει "δε με νοιάζει", αλλά η ευγένεια ξεκινά από σένα. Όχι σαν υποχρέωση, όχι σαν διδαχή με το δάχτυλο υψωμένο, αλλά σαν καθημερινή στάση ζωής. Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι εύκολο. Πρέπει να κρατιέσαι, να μετράς ως το δέκα, να κάνεις την παύση σου και να επιλέγεις ξανά τον τρόπο σου. Όμως η επιλογή των λέξεων είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορείς να κάνεις στο παιδί σου. Όχι επειδή θα γίνει το "καλό παιδί", αλλά επειδή θα μάθει να είναι άνθρωπος με ενσυναίσθηση.Η γλώσσα είναι στάση ζωής Όταν λες "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ", "συγγνώμη", δεν επαναλαμβάνεις απλώς λέξεις χωρίς νόημα. Εκπαιδεύεις το παιδί σου να σέβεται, να βλέπει τον άλλον και να ξέρει πού σταματά το δικό του "θέλω" και πού ξεκινά το "μαζί". Η ευγένεια δεν είναι ψεύτικο περιτύλιγμα, αλλά ένας τρόπος να συνυπάρχεις. Όταν ένα παιδί χρησιμοποιεί ευγενικές λέξεις...