Δεν σκοπεύαμε να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας επειδή δεν είχαμε κάτι καλύτερο να κάνουμε. Συνέβη σιγά-σιγά, φυσικά, χωρίς σχέδιο. Πρώτα ήρθαν οι νυχτερινές αναζητήσεις στο Google:"Είναι εντάξει να θηλάζω το μωρό μου για να κοιμηθεί;""Θα μείνει πίσω το παιδί μου αν δεν διαβάζει μέχρι τα 5;""Πώς να εξηγήσω στους παππούδες ότι πρέπει να ακολουθούν το δικό μας πρόγραμμα;" Πιθανόν να χαμογελάμε φέρνοντας στο νου πως ξεκινήσαμε και που έχουμε φτάσει. Οι προσεκτικά επιλεγμένες κούνιες μετατράπηκαν σε καναπέδες για λούτρινα (ή απλά χώρος για να ακουμπάμε τα παιδικά ρούχα), την ώρα που στα κρεβάτια μας γίνεται πραγματική κατάληψη. Μαμά σε πανικό: Όταν οι χαμένες κλήσεις των παιδιών προκαλούν καρδιοχτύπι ... για το τίποτα Φυσικά, δεν έλειψαν και οι προειδοποιήσεις: "Μην χαϊδεύεις πολύ το μωρό, θα συνηθίσει". (Το έκανε. Το κάναμε. Χωρίς τύψεις.) Κάποιες γεννήσαμε στο νερό , κάποιες στο μαιευτήριο, κάποιες θηλάζοντας άλλο παιδί κατά τη διάρκεια...