Έχεις ποτέ νιώσει ότι μιλάς σε τοίχο όταν ρωτάς το παιδί σου πώς ήταν η μέρα του στο σχολείο; Ρωτάς με αγωνία, περιμένεις μια νότα ενθουσιασμού ή έστω μια μικρή λεπτομέρεια, κι εκείνο απαντά ένα ξερό "καλά". Και μετά, σιωπή. Όχι γιατί δεν θέλει να σου πει, αλλά γιατί ο τρόπος και η στιγμή δεν του το επιτρέπουν. Τα παιδιά, όπως κι εμείς, χρειάζονται γείωση για να μιλήσουν. Χρειάζονται χώρο, όχι ερωτήσεις καταιγίδας. Το μυστικό δεν είναι τι ρωτάς, αλλά πότε και πώς το κάνεις.Ξεκίνα εσύ πρώτος Πριν ζητήσεις από το παιδί να μοιραστεί κάτι από τη μέρα του, δώσε του το παράδειγμα. Πες του κάτι δικό σου, κάτι ανθρώπινο. Μπορεί να είναι ένα μικρό περιστατικό από τη δουλειά, μια αστεία στιγμή στο σούπερ μάρκετ ή ακόμα και μια δυσκολία που σε έκανε να σκεφτείς. Όταν εσύ ανοίγεσαι, του δείχνεις τι σημαίνει εμπιστοσύνη και ευαλωτότητα. Έτσι το παιδί νιώθει ότι η κουβέντα δεν είναι ανάκριση, αλλά μοίρασμα. Οι μικρές σου εξομολογήσεις γίνονται...