Κανένας γονιός δεν μένει ασυγκίνητος όταν το παιδί του βάζει τα κλάματα. Για κάποιους, είναι σαν να τους τρυπάει η καρδιά με καρφίτσα. Άλλοι νιώθουν αμέσως την ανάγκη να βρουν λύση: ένα μπισκότο, ένα "έλα, μην κάνεις έτσι", μια αλλαγή θέματος - οτιδήποτε για να σταματήσει το δάκρυ. Υπάρχουν και οι στιγμές όπου, ας είμαστε ειλικρινείς, το τρίτο κλάμα της ημέρας συνοδεύεται από μια εσωτερική κραυγή: "Όχι πάλι!" Όσο κι αν μας δοκιμάζει, το παιδικό κλάμα δεν είναι εχθρός. Αντιθέτως, είναι μια φυσική και απαραίτητη διαδικασία που αποκαλύπτει κάτι πολύ πιο βαθύ από μια απλή αντίδραση. Είναι ο τρόπος του παιδιού να προσαρμοστεί, να ξεφορτώσει το βάρος και να συνδεθεί. Και σε αυτή τη διαδρομή, ο ρόλος των ενηλίκων είναι πιο καθοριστικός απ' όσο φαντάζεται κανείς. Το κλάμα δείχνει ότι κάτι αλλάζει εσωτερικά Πίσω από κάθε "μα δεν μου το έδωσες!", κάθε "δε θέλω να φύγουμε!", και κάθε σπαρακτικό "θέλω τώρα!" κρύβεται κάτι βαθύτερο. Το παιδί δεν...