Στο πέρασμα μιας φιλμογραφίας που ξεπερνά τα σαράντα χρόνια, ο εικονοκλάστης σκηνοθέτης Λεός Καράξ ("Οι Εραστές της Γέφυρας", "Holy Motors") έχει αποδείξει πως ανήκει στην τελευταία(;) γενιά των κινηματογραφικών δημιουργών που αντιλαμβάνονται το σινεμά ως πηγαία γλώσσα έκφρασης. Γι' αυτό και ανέκαθεν, όπως ο δάσκαλός του Ζαν-Λικ Γκοντάρ πριν από εκείνον, όσα είχε να πει τα έλεγε αυστηρά μέσα από την κινηματογραφική φόρμα. Υπό αυτή την έννοια, με δεδομένο κιόλας πως υπάρχει πιο προσβάσιμο ντοκιμαντέρ για το έργο του ("Mr. X"), ο Καράξ σε αυτή την απολύτως πειραματική μεσαίου μήκους δεν βιογραφεί απλώς τον εαυτό του, αλλά ταυτόχρονα επιχειρεί μια αναδρομή στην ιστορία, την πολιτική και το ίδιο το σινεμά. Ο Γάλλος θέτει ως σημείο εκκίνησης μια αντίθεση, καθώς κατάσκευάζει από την αρχή την εικόνα του εαυτού του μέσα από καταγωγές, φαινόμενα, ιδεολογίες που δεν συνδέονται άμεσα με τον ίδιο, ούτε ορίζουν την ουσία του ποιος είναι, όπως...