Αδιαμφισβήτητα μια από τις σπουδαιότερες ελληνικές ταινίες, η "Ευδοκία" εμφανίστηκε σαν φωτεινό μετέωρο στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης του 1971, όπου απέσπασε μόνον το βραβείο γυναικείας ερμηνείας, συνεχίζοντας στο μοναχικό δρόμο που είχε ανοίξει πριν μια πενταετία το "Μέχρι το Πλοίο", πρώτη ταινία του Αλέξη Δαμιανού. Ήταν η εποχή κατά την οποία τα μοντέρνα αισθητικά ρεύματα άλλαζαν τους κανόνες της κινηματογραφικής αφήγησης, εκείνη, όμως, θα αντιπαραθέσει το πάθος, τη δύναμη, την ενέργεια και την ωμή, λαϊκή της ποίηση απέναντι σε κάθε σκηνοθετική βιρτουοζιτέ. Γεμάτη παζολινικό πάθος και χυμούς ζωής από το πρώτο της πλάνο, περιγράφει με συγκινητική ειλικρίνεια τον καταδικασμένο έρωτα ενός φαντάρου και μιας πόρνης, ο οποίος ξεκινά σε ένα μικρό κουτούκι. Στην αμέσως προηγούμενη σεκάνς μια γειτόνισσα λέει στην Ευδοκία το φλιτζάνι: "Η κορώνα κι ο σταυρός. Φυλάξου από τον σταυρό..." Η κάμερα κάνει ζουμ μέσα στο φλιτζάνι, κι ενώ ακούγονται οι...