Δε μου έχει δοθεί ακόμα η ευκαιρία για να το εξακριβώσω, αλλά φαντάζομαι πως θα μου ήταν σχετικά δύσκολο να πείσω έναν zoomer πως κάποτε το ίντερνετ δεν ήταν απλώς ένας θαυμαστός καινούριος κόσμος, αλλά μια ενθουσιώδης προοπτική για εάν εναλλακτικό, γεμάτο πρωτοφανείς δυνατότητες, τρόπο ζωής. Υποψιάζομαι πως θα δυσκολευόμουν, διότι σήμερα είμαστε πιο κοντά σε μια cyberpunk δυστοπία τύπου "Νευρομάντη" (Γουίλιαμ Γκίμπσον, εκδ. Αίολος) ή "Matrix" (Λάνα & Λίλι Γουατσόφσκι, 1999), παρά σε μια υπό προϋποθέσεις αναρχική ουτοπία (έπαιζε όντως αυτό) ή έστω, σε ένα περιβάλλον όπου τα πλεονεκτήματα του διαδικτύου χρησιμοποιούνται για να ανατραπούν τα μέσα επιβολής ενός βρικολακιασμένου ύστερου καπιταλισμού για το κοινό καλό (βλ. "Mr. Robot"). Ένας από τους λόγους που θα γινόταν μετ' εμποδίων αυτή η φιλολογική συζήτηση, είναι γιατί έχουν εξαλειφθεί από το δημόσιο διάλογο οι χάκερς. Αυτή η σχεδόν μυθική "φυλή" ανθρώπων που στα '90s και τα '00s...