Στην τελευταία μεξικάνικη ταινία του, ο Λουίς Μπουνιουέλ υπογράφει άλλη μία σινε-παραλλαγή της σφοδρής κριτικής του απέναντι στις ουτοπικές χριστιανικές διδαχές. Ο θρησκευόμενος ήρωάς της, ο οποίος πιστεύει ότι είναι αμαρτωλός και αποφασίζει να ζήσει στην κορυφή ενός στύλου στην έρημο, δεν διαφέρει πολύ από τον πατέρα Ναζαρέν ή τη μοναχή Βιριδιάνα των αντίστοιχων ταινιών. Αντιμέτωπος με τους κοσμικούς πειρασμούς του Σατανά -ο οποίος έχει τη μορφή τριών γυναικών (επιλογή που ξεσήκωσε συζητήσεις)- θα διαψευστεί με τον ίδιο τρόπο, μιας και οι πάντες παρεξηγούν τις πραγματικές προθέσεις του, σε μια βιτριολική, σουρεαλιστική και διασκεδαστικότατη αντιθρησκευτική σάτιρα από τον αδιόρθωτα "βλάσφημο" Ισπανό προβοκάτορα. Ο οποίος, όταν τα χρήματα της παραγωγής τελείωσαν πριν την ολοκλήρωση των γυρισμάτων, απλώς πρόσθεσε έναν βεβιασμένο, αλλά απολαυστικά αλληγορικό επίλογο - ο Σίμων μεταφέρεται από τον 4ο αιώνα σε μια νεοϋορκέζικη ντισκοτέκ...