Ενοχές, τύψεις, συγχώρεση. Σε αυτές τις τρεις συναισθηματικές καταστάσεις μπορεί να συνοψιστεί, σε γενικές γραμμές, η φιλμογραφία του Πολ Σρέιντερ, του βετεράνου δημιουργού ο οποίος αναμόρφωσε το αμερικανικό σινεμά τόσο με τα σενάριά του ("Ο Ταξιτζής", "Οργισμένο Είδωλο") όσο και με τις τολμηρές σκηνοθετικές δουλειές του ("Hardcore"), οι οποίες, μάλιστα, τα τελευταία χρόνια γνωρίζουν δικαίως ανανεωμένη δημοφιλία ("Ακρότητες", "Μετρητής Καρτών"). Στο νέο πόνημά του σμίγουν σταθερές ανησυχίες όπως οι παραπάνω, η αγωνία για την κληρονομιά που αφήνει κανείς μετά θάνατον, σε συνδυασμό με την αγάπη του για τη λογοτεχνία (θυμηθείτε το εντυπωσιακό "Μισίμα"). Διότι το "Oh, Canada" βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του διακεκριμένου Ράσελ Μπανκς (εκδ. Πόλις), στο οποίο κεντρικός ήρωας είναι ένας σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ που πάσχει από ανίατη ασθένεια. Έτσι, αποφασίζει να δώσει μια τελευταία εφ' όλης της ύλης συνέντευξη στην οποία μοιράζεται τις...