Η αισθητική της... τύχης αφορά και επηρεάζει κάθε άνθρωπο που σεργιανίζει στον ταπεινό πλανήτη της. Και η αφετηρία της εντοπίζεται στη γειτονιά στην οποία ακούγεται το πρώτο κλάμα του. Στον ορίζοντα στον οποίο χαμογελούν για πρώτη φορά τα μάτια του. Στον γενέθλιο τόπο, τον οποίο εκπαιδεύεται εξελικτικά να αποκαλεί "σπίτι", με το υποσυνείδητο περιεχόμενο της "εστίας". Μια αυθόρμητη θέαση της διαδρομής της Ιστορίας του ανθρώπου, οδηγεί στον πειρασμό της ευγνωμοσύνης για την τύχη να γεννηθεί κάποιος στον δυτικό κόσμο. Στις χώρες που σεργιανίζουν στην ιστορική συνέχειά τους, ως φυσικοί κληρονόμοι των ιδεών οι οποίες γεννήθηκαν στην κλασική Αθήνα, και έσπρωξαν την ανθρωπότητα μπροστά. Ιδεών που επικαιροποιήθηκαν με το αξιακό κίνημα του Διαφωτισμού, και έδωσαν χρώμα και αισθητική στο κοινό μέλλον, με το κίνημα της Αναγέννησης. Ο δυτικός άνθρωπος είναι γονιδιακά προορισμένος να υπερασπίζεται "οχυρά". Ιδεών, αξιών, αρχών. Να διαφυλάσσει την...