Όπως πολύ εύστοχα είχε πει κάποιος στο παρελθόν, πριν από τον κινηματογράφο δεν ξέραμε πώς φιλιούνται οι άνθρωποι. Κατ' επέκταση, θα τολμούσα να προσθέσω, δεν ήμασταν και απολύτως βέβαιοι για το πώς ερωτεύονται. Φυσικά, η μουσική και η λογοτεχνία παρείχαν επί αιώνες αφηγήσεις για ανυπέρβλητους, μάταιους, τραγικούς ή παράφορους έρωτες, όμως χάρη στον κινηματογράφο η ανθρωπότητα απέκτησε κοινές συλλογικές αναπαραστάσεις, οι οποίες, με τη σειρά τους, υποσυνείδητα δημιούργησαν προσδοκίες με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά γύρω από το πώς γεννιέται η αγάπη και ενδεχομένως τι όψη έχει, χωρίς ποτέ να αμφισβητείται το πόσο κομβική είναι για κάποιον που θέλει μια, στοιχειωδώς, υποφερτή παραμονή σε αυτήν τη Γη. Επενδύοντας στην εν λόγω εσωτερική επιθυμία, το σινεμά ανέπτυξε ένα ολόκληρο κινηματογραφικό είδος γύρω από τις ερωτικές σχέσεις και τα κάθε λογής ρομάντζα, το οποίο στην πιο ανάλαφρη εκδοχή του, τις κομεντί, αποτέλεσε έναν από τους πιο...