Ως σκηνοθέτης και παραγωγός ο Θάνος Αναστόπουλος κινείται με ευχέρεια ανάμεσα στη μυθοπλασία, στο ντοκιμαντέρ και στις υβριδικές φόρμες, αναζητώντας τρόπους να συνδέσει τον άνθρωπο με την Ιστορία, τη μνήμη και τις τραυματικές τομές της κοινωνίας. Όπως έχει δηλώσει, "όταν μειώνονται τα δημόσια χρήματα για τον πολιτισμό, το σινεμά που κάνουμε μπορεί να γίνει μια μορφή αντίστασης", ενώ επισημαίνει ότι "μια ηθική κρίση προηγείται συχνά μιας οικονομικής κρίσης". Κεντρικό παράδειγμα αυτής της ηθικής αναζήτησης αποτελεί το Η Διόρθωση. Με αφορμή ένα πραγματικό περιστατικό βίας, ο Αναστόπουλος συνθέτει ένα αυστηρό, σχεδόν μπρεσονικό δράμα για τη συγχώρεση, την ενοχή και το τραύμα που διαπερνά την ελληνική κοινωνία. Η ταινία εξετάζει με εντιμότητα τις μορφές του ρατσισμού και του ηθικού πανικού, φωτίζοντας την ανθρώπινη ευθραυστότητα μέσα σε ένα περιβάλλον κοινωνικών προκαταλήψεων, στο οποίο η ανθρωποκεντρική ματιά του σκηνοθέτη εκφράζεται μέσα...