Για τον Flanagan έγραφα κάποτε με αφορμή το Haunting of Bly Manor, μία από τις πολλές σειρές τρόμου του για το Netflix, πως "είναι ένας βαθιά ρομαντικός σε ένα είδος που δεν φημίζεται για την ανθρωπιά του. Είναι ο showrunner που είχε αρχικά γράψει τους Crains να παραμένουν στο Κόκκινο Δωμάτιο στο Haunting of Hill House, αλλά το άλλαξε επειδή δεν του πήγαινε καρδιά. Είναι ο άνθρωπος που ανέλαβε το sequel μίας επιεικώς κακής ταινίας όπως το Ouija και έφτιαξε ένα σπαρακτικό οικογενειακό δράμα τρόμου που δεν είχε κανένα δικαίωμα να είναι όσο καλό είναι. Είναι αυτός που προσπάθησε το ακατόρθωτο με το υποτιμημένο Doctor Sleep, να ικανοποιήσει και τους φαν της ταινίας του Kubrick και αυτούς του βιβλίου του Stephen King, κοιτάζοντας με συμπόνια το διαγενεακό τραύμα του Danny Torrance. Είναι γνήσιος αισθηματίας δηλαδή θέλω να πω. Όσο σφοδρός κι αν θα είναι ενίοτε ο τρόμος του - και πόσο, μα πόσο μπορεί να είναι - δεν θα γίνει ποτέ ανάλγητος".